W gruncie rzeczy, to pomimo jawnych inspiracji, można by odczytać film jako patchwork różnych pomysłów estetyki oraz pióra literata z Providence. przeczytaj recenzję

Film estetycznie nawiązuje do teksańskiego kina lat 70. Miejsca akcji są nazbyt sterylne (jak z resztą wszystko, co wyprodukowano pod szyldem „Obecności”), co odkrywa ich studyjną sztuczność. przeczytaj recenzję

Paranoiczne ujęcia ukazują geometryczny chaos, co stwarza wrażenie psychozy i zagubienia. przeczytaj recenzję

Największym atutem filmu jest muzyka, dzięki której psychodeliczna atmosfera zacieśnia śmiertelną pętle na szyi widza. przeczytaj recenzję

Z goła wszystko w Toksycznym Mścicielu zostaje ośmieszone. Od społeczeństwa, prospołecznych aktywności, aż po psychoanalityczne teorie zachowań. przeczytaj recenzję

Amerykański letni obóz, cykające świerszcze, księżycowa poświata i przyjemny leśny wietrzyk. To z grubsza atmosfera, której nimb okryje rozgrywającą się akcję filmu The Burning. przeczytaj recenzję

Podejmuje się krytyki społeczeństwa, etyki i systemu prawnego USA lat dziewięćdziesiątych. Niestety, dialog z widzem jest kruchy. Raczej przypomina wytarte slogany niż rzetelny wgląd w stan rzeczy. przeczytaj recenzję

Film jest typowym sequelem, który w swej idei miał dopełnić sukcesu poprzedniej odsłony. Wprowadza widoczne zmiany dynamiki w stosunku do części pierwszej. Jego niepodważalnym atutem jest akcja. przeczytaj recenzję

Główną ambicją twórcy jest ukazanie ludzkiej próżności, prowadzącej do całkowitego rozkładu moralnego. przeczytaj recenzję

Dostajemy przeciętną historię zabójcy, któremu udaje się rozgrywać partie wedle własnych zasad. Nikt nie wie, co, kto i jak... do czasu. Cały urok leży w potworności szaleńca z pałką w dłoni. przeczytaj recenzję