Filmy muzyka, lata 70.

Serial obyczajowy ukazujący życie przeciętnych absolwentów uniwersytetu, którym przyszło żyć w "epoce Gierka". Może nie do końca są tacy przeciętni, starają się bowiem zastanawiać nad tym, czego w życiu dokonali, a czego nie udało się zrealizować. Te ich "punkty widzenia" możemy śledzić przez kolejnych siedem lat ich życia. Są tak różne jak różne są ich osobowości, zainteresowania i wykonywane zawody. Oto bowiem nad brzegiem Wisły spotykają się młodzi przyjaciele: przyszli prawnicy, lekarze, inżynierowie, muzycy, aktorka, leśnik. Jest rok 1973 - wszyscy zgodnie deklarują, że spotkają się tu znowu w roku 1980 i odpowiedzą sobie na pytanie kim będą za te siedem lat? W filmie możemy zobaczyć, mało wówczas jeszcze znanych, takich tuzów polskiego kina jak Bogusław Linda czy Adam Ferency.

Pirat z Korsyki, który podgrzewał mleko dla syna Stinga, a w londyńskich barach nie miał godnego siebie przeciwnika. Francuski gitarzysta algierskiego pochodzenia, członek The Police, Henry Padovani jest bohaterem i narratorem filmu. Prowadzi widza przez meandry rock’n’rolla lat 70. i 80. ubiegłego wieku, zaś jego sławni przyjaciele - Sting czy Kim Wilde - oprowadzają nas po życiu człowieka, którego niezwykle cenią za oddanie i lojalność. A wszystko przy wtórze gitar The Clash, The Who, The Pretenders i The Police.

Opowieść o życiu Jonasza Kofty w PRL-u. O tym, jak w tym systemie znajdował sobie enklawy wolności i jaką cenę za to płacił. O jego wiecznej wędrówce, o sukcesach i dramatach, o chwilach buntu wobec zniewolenia i momentach godzenia się z losem, o chorobie, którą przewalczył i o śmierci, która przyszła niespodziewanie i za wcześnie. Ale i o radości życia, dowcipie i pogodzie ducha. Film nie jest wyliczanką piosenek autorstwa bohatera. Niektóre utwory Jonasza Kofty stały się wręcz komentarzem do kolejnych epizodów z życia poety. Film wzbogacają materiały archiwalne, które odtworzą atmosferę PRL-u w latach 60. , '70. i 80. Kontrapunkt stanowi piosenka Kofty „Radość o poranku”. Z tego okresu pojawi się pięć obszarów działalności Jonasza: Kabaret pod Egidą, Klub Studencki Hybrydy, Polskie Radio, knajpa Estrada. Jonasza Koftę wspominają jego najbliżsi: żona Jaga i syn Piotr oraz aktorzy, kompozytorzy, wykonawcy jego tekstów, koledzy po piórze, m.in.: Jan Pietrzak, Stefan Friedmann, Wojciech Młynarski, Andrzej Dudziński, Ewa Dałkowska, Irena Karel, Hanna Banaszak, Allan Starski, Feliks Falk, Janusz Kapusta, Józef Soszyński, Jerzy Stuhr, Juliusz Loranc, Krzysztof Baumiller, a także inni koledzy, towarzysze biesiad i wędrówek Jonasza po mieście. Współcześnie realizowane sceny (wspomnienia) zostały zilustrowane licznymi materiałami archiwalnymi.