Filmy na podstawie powieści, postrzelenie, zamach

Paula (Anna Karina), lewicowa dziennikarka, wyjeżdża z Paryża do francuskiej miejscowości Atlantic-Cité, gdy dowiaduje się o śmierci byłego kolegi i kochanka Richarda (László Szabó). Próbuje wyjaśnić zagadkę morderstwa, którego okoliczności są zaskakująco zbieżne z polityczną aferą Mehdiego Ben Barki.

Przebywający w Szwajcarii emerytowany agent CIA Peter Devereaux wplątany zostaje w sam środek intrygi, w którą zaangażowani są przedstawiciele amerykańskiego i rosyjskiego wywiadu. Będzie musiał stanąć do walki przeciw własnemu protegowanemu i ocalić piękną kobietę, która zna mroczny sekret z przeszłości rosyjskiego prezydenta elekta. Ostrzeżony w ostatniej chwili przez swojego byłego szefa, który niespodziewanie zniknął bez śladu, Devereaux jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie i może liczyć tylko na siebie.

Zamek z piasku, który runął to ekranizacja trzeciej ostatniej części trylogii Millennium Stiega Larssona. Film rozpoczyna się tam gdzie skończyła się druga część, czyli w szpitalu, do którego trafia Lisbeth po nieudanej próbie pogrzebania żywcem. Jej kłopoty się nie kończą. Mikael Blomkvist próbuje odkryć jej mroczne sekrety i oczyścić jej imię pisząc ważny artykuł.

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Bagdad. Plac zabaw dla bogatych nikczemników, gdzie rządzą korupcja, rozpasanie, okrucieństwo, szantaż. To świat Udaja Husseina, najstarszego syna Saddama. Zdeprawowany rozpustnik, człowiek bez zasad i przyzwoitości nie ma w tym mieście żadnych ograniczeń. Pewnego dnia do pałacu dyktatora zostaje wezwany porucznik Latif Yahia (Dominic Cooper). Dostaje ultimatum – będzie grał rolę sobowtóra Udaja albo jego rodzina zginie. Latif uczy się mówić, wyglądać i chodzić jak on, poznaje tajemnice domu Husseinów. Żyje życiem młodego hulaki, w którym nie ma ograniczeń finansowych, są za to nieustające imprezy, szybkie samochody i zmieniające się jak rękawiczki kobiety.

W niewyjaśnionych okolicznościach mieszkańcy pewnego miasta tracą wzrok. Nagła choroba rozprzestrzenia się z taką prędkością, że wkrótce porzucone zostają wszelkie próby znalezienia lekarstwa, gdyż każdy kontakt z zarażonym powoduje utratę wzroku. Wśród ludzi wybucha panika. Władze są coraz bardziej bezradne, w obliczu szerzącej się epidemii decydują się odizolować chorych w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym i poddać ich kwarantannie. Wraz z gwałtownie rosnącą liczbą pacjentów dramatycznie pogarsza się ich sytuacja. Stopniowo wyczerpują się zapasy jedzenia, zaczyna się walka o władzę. Jeden ze zbuntowanych pacjentów (Gael García Bernal) posuwa się do niewyobrażalnej brutalności stając się samozwańczym przywódcą jednej z grup. Do szpitala trafia także kobieta (Julianne Moore (I)), która pozorując utratę wzroku, postanawia towarzyszyć swojemu mężowi. „Miasto ślepców” to przerażająca wizja apokalipsy, która nagle urzeczywistnia się w bezimiennej metropolii.

Martin Fallon jest zamachowcem z IRA, który specjalizuje się w podkładaniu bomb. Kiedy jednak przez pomyłkę zamiast wysadzić ciężarówki z żołnierzami, wysadza autobus szkolny z dziećmi, postanawia zerwać z tą robotą i wyjechać. IRA jednak chce by został. Jedyną szansą na ucieczkę jest Jack Meeham, gangster, który chce aby w zamian za pomoc Fallon zabił dla niego kogoś. Martin początkowo decyduje się przyjąć zlecenie, ale zostaje zauważony przez katolickiego księdza. Nie chce zabijać niewinnych, ale czy nie jest w sytuacji bez wyjścia?