Filmy śmierć, film czarno-biały, na podstawie powieści

Film nakręcony na podstawie opowiadania Marka Hłaski „Następny do raju” opowiada o kierowcach wożących na zdezelowanych ciężarówkach drzewo w Bieszczadach, bo nie mogą znaleźć żadnej innej porządnej pracy. Marzą, aby zarobić trochę pieniędzy i uciec do miasta, ale z drugiej strony wiedzą, że nie ma tam dla nich miejsca. Gdy do ich bazy przybywa wysłany przez partię „Zabawa” wraz ze swoją młodą żoną, kierowcy zaczynają zabiegać o jej względy i rywalizować między sobą.

Bronka, Franka, Amelka i Kwiryna wychowały się, mieszkają w Nowolipkach. Wszędzie bieda, brak perspektyw i trzeba dużego hartu ducha, aby nie dać się dniu powszedniemu. Każda z dziewczyn ma swoje marzenia – bogactwo, kariera artystyczna, miłość, stabilizacja – cele, które zrealizować może być niezwykle trudno.

Agent Bernard ma zdobyć informacje na temat baz rakietowych. W tym celu ląduje na wybrzeżu w okolicach Koszalina. Przypadkowy świadek w spotkaniu ze szpiegiem traci życie. Bernard w Warszawie nawiązuje kontakt z parą polskich współpracowników obcego wywiadu. Kiedy Służba Bezpieczeństwa wpada na ich trop, rozpoczyna się ucieczka i… szaleńczy pościg. Kto wyjdzie cało z opresji, a kto zginie?

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Ostatni dzień wojny. Poranek pierwszego dnia pokoju. Pokazać tej szczególnej nocy losy młodego człowieka uwikłanego w okupacyjną przeszłość, zmęczonego bohaterstwem, przeczuwającego inne, lepsze życie. Cóż to za piękny temat do filmu. Tej szczególnej nocy spotyka się przeszłość z przyszłością - i zasiada do jednego stołu. Przy akompaniamencie tang i fokstrotów bohater filmu, Maciek Chełmicki, szuka odpowiedzi, jak żyć dalej - jak zrzucić dławiący bagaż przeszłości, rozwiązuje odwieczny dylemat żołnierza. Słuchać czy myśleć. A jednak Maciek zabije...

Młody pisarz, Lucjan Salis, wynajmuje miejsce w pokoju swojego przyjaciela Zygmunta Stukonisa. Oprócz nich w ogromnym pokoju mieszkają jeszcze: student prawa, Józef Bednarczyk, młoda dziewczyna Teodozja razem ze swoim bratem, studentem medycyny, Mieciek, brat Zygmunta, oraz młoda kobieta – Felicja. Lucjan i Zygmunt całe dnie spędzają w barach i restauracjach na piciu wódki i rozmowach o sensie życia. Pewnego dnia do miasta wraca ich przyjaciel „Dziadzia”.

Wiosna 1945 roku. Oddziały I Armii Wojska Polskiego zbliżają się do Wału Pomorskiego. Brnąc przez błoto, zalane leśne trakty mozolnie zbliżają się do Kołobrzegu. Niemcy nie zamierzają poddać się bez walki i zacięcie bronią swych pozycji. Kompania dowodzona przez porucznika Kotarskiego, której radiowy kryptonim brzmi „Jarzębina”, bierze czynny udział w zmaganiach. Żołnierze są już zmęczeni walką. Chcą wracać do swoich najbliższych, marzą o spokojnym, cichym, własnym kawałku ziemi. Po wkroczeniu do Kołobrzegu walki toczą się o każdy dom, każdy pokój, każdy skrawek ziemi. Po ciężkim boju polscy żołnierze wypierają hitlerowców z miasta i dochodzą do Bałtyku. Niestety nie wszyscy. Nie ma wśród nich już porucznika Kotarskiego i wielu jego towarzyszy.

Powikłane losy dwóch kobiet, które muszą walczyć przeciwnościami rzucanymi im przez los. Teresa i Linka występują razem w kabarecie, gdy ten upada, muszą szukać pracy w prowincjonalnym miasteczku. Tam nie zagrzewają długo miejsca, ponieważ teatrzyk nie wytrzymuje próby czasu, a Linka nie występuje z powodu ciąży. Zastanawia się nad jej przerwaniem, jednocześnie planując powrót do Warszawy, gdzie pozostał ojciec dziecka.

Bohaterem filmu jest mężczyzna czterdziestoletni, który usiłuje dokonać rozrachunku z dotychczasowych osiągnięć i porażek. Po wyjściu ze szpitala robi bilans swego dotychczasowego życia. Monolog wewnętrzny to jego spowiedź przed samym sobą. Wprawdzie udało mu się przeżyć obóz koncentracyjny, ale nie odniósł żadnych zawodowych sukcesów. Życie osobiste też nie układało się najlepiej, gdyż żona go zdradzała, a on nie pozostawał jej dłużny. W końcu małżonka go opuszcza, ale następnego dnia prosi w liście o przebaczenie. Czy jego schorowane serce wytrzyma takie skrajne emocje?